بررسی عوامل موثر بر ارتقای تعلق مکانی در سکونتگاه های غیررسمی با تاکید بر رویکرد توانمندسازی( مورد پژوهی: محله حصار شهر کرج )

تعلق مکانی یکی از عوامل موثر در ارتقا کیفیت زیست به شمار می رود. لذا با توجه به مشکلات اجتماعی و کالبدی در محلات غیررسمی، در این تحقیق اقدام به شناسایی شاخص های تعلق مکانی در سکونتگاه های غیررسمی گردیده تا از این طریق کیفیت سکونت در این محلات افزایش یابد. بر این اساس، تحقیق حاضر با هدف شناسایی شاخص های تاثیرگذار بر تعلق مکانی ساکنان سکونتگاه های غیررسمی، صورت گرفته است. در این راستا مفهوم مربوط به تعلق مکان، سکونتگاه غیررسمی و رویکرد توانمندسازی از طریق مطالعه ی کتابخانه ای اسناد مورد مطالعه قرار گرفته و با تدقیق مولفه های تاثیر گذار بر میزان تعلق مکانی و تدقیق آن با ویژگی های سکونتگاه غیررسمی و رویکرد توانمندسازی، مدل مفهومی تحقیق و شاخص های اولیه شناسایی گردیده اند. سپس در ادامه به کمک مشاهدات میدانی و مطالعه ی اسنادی، شاخص های شناسایی شده در محله ی حصار کرج مورد مطالعه قرار گرفته اند. در قدم بعدی تعلق مکانی از دیدگاه ساکنین بررسی شده است. روش گردآوری اطلاعات در این بخش استفاده از مصاحبه های عمیق بوده و محقق جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوای کیفی و نقشه های ارزش گذاری شده بهره مند گردیده است. همچنین با توجه به انتخاب رویکرد کیفی، روش نمونه گیری، معیار – محور و هدفمند بوده است. در انتها با توجه به مطالعات صورت گرفته تعاملات اجتماعی بین ساکنین به عنوان مهم ترین شاخص موثر در افزایش تعلق مکانی محلات غیررسمی و ویژگی های کالبدی محلات غیررسمی و ویژگی های اجتماعی غالب در محله به عنوان مهم ترین عامل تاثیر گذار در کاهش آن، شناسایی گردیده اند.